شبیخون کردن بهرام چوبینه بر سپاه خسرو و گریختن خسرو پرویز

و زین روى بنشست بهرام گرد

بزرگان برفتند با او و خرد

سپهبد بپرسید زان سرکشان

که آمد ز خویشان شما را نشان‏

فرستید هر کس که دارید خویش

که باشند یکدل بگفتار و کیش‏

گریشان بیایند و فرمان کنند

به پیمان روان را گروگان کنند

سپه ماند از بردع و اردبیل

از ارمنّیه نیز بى‏مرد و خیل‏

و زین روى بنشست بهرام گرد

بزرگان برفتند با او و خرد

سپهبد بپرسید زان سرکشان

که آمد ز خویشان شما را نشان‏

فرستید هر کس که دارید خویش

که باشند یکدل بگفتار و کیش‏

گریشان بیایند و فرمان کنند

به پیمان روان را گروگان کنند

سپه ماند از بردع و اردبیل

از ارمنّیه نیز بى‏مرد و خیل‏

از یشان برزم اندرون نیست باک

چه مردان بردع چه یک مشت خاک‏

شنیدند گردنکشان این سخن

که بهرام جنگ آور افگند بن‏

ز لشکر گزیدند مردى دبیر

سخن‏گوى و داننده و یادگیر

بیامد گوى با دلى پر ز راز

همى بود پویان شب دیر یاز

بگفت آنچ بشنید زان مهتران

از ان نامداران و کنداوران‏

از ایرانیان پاسخ ایدون شنید

که تا رزم لشکر نیاید پدید

یکى ما ز خسرو نگردیم باز

بترسیم کین کار گردد دراز

مباشید ایمن بران رزمگاه

که خسرو شبیخون کند با سپاه‏

چو پاسخ شنید آن فرستاده مرد

سوى لشکر پهلوان شد چو گرد

همه لشکر آتش بر افروختند

بهر جاى شمعى همى سوختند