پیروزی بر ایشتوویگو

چون اندیشه ها و کارهای کورش فاش شد ، ایشتوویگو فرستاده ای نزد وی گسیل داشت و بدو پیغام داد که به دربار ماد روانه گردد .

کورش جنگاوران پارسی را گرد آورد و پس از آنکه با ایشان از زندگی سرافرازانه و با شکوهی که یک قوم رهبر و فرمانروا می توانست داشته باشد سخن گفت افزود من می دانم که شما در هیچ هنری به ویژه دلاوری از مادها کمتر نیستید بنابرین بی درنگ جنگ را ساز کنید و سر از فرمان ایشتوویگو بر تابید

پارسیان این درخواست را با شادی پذیرفتند و کورش به پیک ایشتوویگو چنین گفت برو خداوندت را بگو که پیغامت را شنودم و زودتر از آنچه بیاندیشی به تو خواهم رسید پس از آن پیغام گزار را فرستاد و جنگ را آغاز کرد و چون میدانست نبونه ئید در آرزوی دست یافتن بر ۰حران  میسوزد گشودن آن سامان را به وی واگذاشت و خود در سال ۵۵۳ با سپاه اندکی که داشت بر ایشتوویگو تاخت . فرمانروای ماد که میدانست هماوردش کورش جوانست نه نبونه ئید سپاهی به سوی سوریه فرستاد  تا با بابلیان رزم آورد و لشکر دیگری را به سرداری هارپاگوس به جنگ کورش فرستاد و آگاه نبود که آزاده سوارانش به ویژه سردار انان پنهانی سر در فرمان کورش گذاشته و او را به نام شاهنشاه خود پذیرفته بودند انگاه که سپاه ماد به کورش رسید بی آنکه زد و خوردی کند بدو پیوست

با این همه ایشتوویگو نا امید نشد و با کوشش فراوان دو سه سالی از پادشاهی خود پاسبانی کرد . سرانجام به سال ۵۵۰ پادشاه سالخورده ماد که در آن هنگام نزدیک هشتاد سال داشت خود به جنگ کورش امد لیکن این بار هم جنگجویانش کورش را بر او برتری دادند

نبونه ئید گوید در ششمین سال پادشاهیش شاه ایشتوویگو رزم آوران خود را فراز آورد و به سوی کورش پادشاه انشان رفت تا با او جنگ آورد سپاهیان ایشتوویگو سر از فرمانش بر تافتند و او را گرفته پای در زنجیر نزد کورش بردند کورش به سوی شهر هگمتانه نشستگاه شاهان شتافت، سیم و زر و چیزهای بهادار دیگر شهر هگمتانه را به تاراج به انشان برد

این سند که از زمان کورش بر جای مانده است با گفته های هرودتوس سازگار میباشد.

باری کورش بی درنگ رهبر ایرانیان شناخته شد و هگمتانه هم یکی از پایتخت های ایران گشتوبه ایشتوویگو زیانی نرسید و او تا پایان عمرش نزد کورش ماند

نبونه ئید نیز در این میان بهره ای برد و حران را بگرفت و بتخانه احول حول را باز ساخت و چهار چشمی به پائیدن کورش و پیشرفت های او پرداخت

.