زندگی نامه اثیر اخسیکتی

اثیر الدین از شاعران بزرگ سده ششم هجریست و از نامداران عالم شعر و ادب فارسی است. زادگاه او اخسیک قصبه فرغانه از نواحی ترکستان بود

اثیر از قصیده سرایان طراز اول به شمار می رود در قدرت طبع و ایجاد مضامین متانت شعر کم نظیر است و بسیاری از بزرگان ادب ، استادی و توانائی او را در قصیده را ستوده اند

اثیر با خاقانی و مجیر بیقانی معاصر بود اما چون خود را برتر از انها می دانست سرانجام دوستی آنها به سر نرفت و در حق یکدیگر از بد گوئی و هجو نیز کوتاهی نکردند از اشعارش چنین بر میاید که او بسیار مغرور و خویشتن سالار بود

چون پرسیدی با تو بگویم که کیم       استاد سخن اثیر اخسیکتیم

وی مانند بسیاری از قصیده سرایان در ستایشگری کوشیده ، بیشتر قصایدش در مدح شمس الدین اتابک اعظم ایلدگز و قزل ارسلان پسر طغرل سلجوقی سروده است . دیوان وی چاپ شده است

اثیر در اواخر عمر از مداحی و ستایشگری شهریاران توبه کرد و در خلخال گوشه نشینی گزیده و به عبادت پرداخت تا در سال ۵۴۷ – ۵۶۳ هجری- در انجا چشم از جهان فرو بست

.