دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را دردا که…
ما را ز خیال تو چه پروای شراب است خم…
صوفی از پرتو می راز نهانی دانست گوهر هر کس…
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست وز عمر مرا…
دل من در هوای روی فرخ بود آشفته همچون موی…
روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست منت خاک…
به ملازمان سلطان که رساند این دعا را که به…
زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست راه هزار…
روضه خلد برین خلوت درویشان است مایه محتشمی خدمت درویشان…
باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است شمشاد خانه…
