حکایت گر از خردیت یاد آمدى

وقتی به جهل جوانی بانگ بر مادر زدم ، دل آزرده به کنجی نشست و گریان همی گفت : مگر خردی فراموش کردی که درشتی می کنی .

چه خوش گفت : زالى به فرزند خویش

چو دیدش پلنگ افکن و پیل تن

گر از خردیت یاد آمدى

که بیچاره بودى در آغوش من

نکردى در این روز بر من جفا

که تو شیر مردى و من پیرزن

.