زندگی نامه ابوالعلاء شوشتری

ابوالعلاء شوشتری یا بوالعلاء شُشتری شاعر ایرانی پارسیگوی سده ۴ هجری است. او در زمان سامانیان می‌زیست.
او در سدهٔ چهارم هجری زندگی می‌کرده است. اما اطلاعات زیادی از زندگی او در دسترس نیست. ممکن است به دلیل لقبش از اهالی شوشتر باشد زیرا ضبط «شوشتری» با املای «ششتری» در گذشته رایج بوده است. ضمنا گمان می‌رود منظور از ابوالعلا در یکی از ابیات منوچهری همین ابوالعلا ششتری باشد زیرا او را در ردیف شعرای فارسی زبان آورده است:

بوالعلاء و بوالعباس و بوسلیک و بوالمثل      آنکه آمد از نوایح وآنکه آمد از هری.
  ‎  

همچنین رادویانی او را نویسنده کتابی درباره عروض می‌داند.

بیاور آنکه گواهی دهد ز جام که من      چهار گوهرم اندر چهار جای مدام
زمرد اندر تاکم عقیقم اندر غژب         سهیلم اندر خم آفتابم اندر جام.
ای … من ای … تو انجیره گذاری     سرگین خوری و قی کنی و باک نداری
ریچاله گری پیشه گرفتی تو همانا      بخیره (کذا) در شیر بری کامه برآری.

.