زندگی نامه رهی اصفهانی

محمد ابراهیم از شاعران دوره قاجاریه است وی در شهر اصفهان که زادگاهش بود به شغل قصابی اشتغال داشت . و گویا سرانجام دست از قصابی میکشد و به شعر و شاعری می پردازد

رهی از شاعران ملا حسین رفیق اصفهانی بوده و تخلص خود را نیز از او گرفته است . او با عابد و مجمر و ناطق و شیدای اصفهان معاصر بوده و پیوسته در صحبت اب ایشان به سر میبرده

رهی در سال ۱۱۹۰ – ۱۲۲۶ هجری – دار فانی ار وداع گفت و در تخت پولاد اصفهان به خاک سپرده شد

بهر سفر گذاشتم زین چو به پشت باد پا             آمد و دامنم گرفت آن صنم از ره وفا

نرگس دلنواز او کرده به گریه آشتی                غنچه عشوه ساز او گشته به لابه آشنا

گوش به گفتگوی من چشم دلش به سوی من     لیک به پیش روی من چشم حیا به پشت پا

کرده وداع حوصله پر ز خروش و ولوله         شرح بیان او گله ذکر زبان او دعا

من چو بدیدمش گفتمش ای قرار جان            چیست گریه و فغان ملب و مدعا ترا

گفت : دل ترا فلک ساخته مایل سفر             هول و هراس این خطر برده دل مرا ز جا

گفتمش ای نگار من راست بگویم این سخن   سیر شدستم از وطن گفت چرا خدای را

                         از وطنی چو اصفهان وز صنمی چو چمان

                        کس نرود به صد زیان کس نبرد به صد جفا

.