خطاطشعرا

زندگی نامه مولانا شاه محمود

مولانا شاه محمود مشهور به زرین قلم خواهر زاد مولانا عبدی است و از نیشابور است. شاگرد وی بوده مشهور است که مولانا عبدیدر حالت اعراض همیشه به مولانا شاه محمود می گفته که ای بدبخت جهد کن که تا خوشنویس شوی اگر همچو من ننویسی باری مثل این سلطان علیک و میر علیکبنویسی مولانا شاه محمود ثالث مولانا نیر علی و مولانا سلطانعلی بود مشهور آفاق شد و در کتاب عدیم المثل بوده و نظیر خود نداشته و در قطعه نویسی جلی و خفی ید بیضا نموده و خمسه شیخ نظامی را به خط غبار جهت کتابخانه شاه عالم پناه شاه طهماسب نوشته که جمیع استادان عصر و صاحب وقوفان دهر انصاف داده اند که هیچ خوشنویسی بدان قاعده و پاکیزیگی و یک دست کتابت نکرده  آن خمسه به تصویر استاد بهزاد نقاش اتمام یافت مولانا در ایام ترقی و جوانی و خلاص نشو و نما و حیات و زندگانی ملازم رکاب شاه مالک رقاب علیین آشیانی بوده 

 همه روزه با کاتبان و نقاشان  در کتابخانه شاه حهانیان خسرو ایران به کتابت مشغول بوده و بعضی ا.قات که اروی همایون در دارالسلطنه تبریز بود مولانا در مدرسه نصریه در بالاخانه جانب شمال آنجا به سر می برد و در آخر کار که آن پادشاها کیوان وقار از وادی خط ومشق و نقاشی دلگیر شده به مهمات ملک و مملکت و مموری بلاد  رفاه حال رعیت مشغول گشتند مولانا رخصت توطن مشهد مقدس ومجاورت آن روضه اقدس گرفته بدان آستانه عرش نشان رفت و در مدرسه مشهور به مدرسه قدمگاه حضرت امام علی السلامکه در جنب چهار باغ آنجا واقع است به سر می برد و به زیارت و عبادت مشغول بود و در ضمن آن کتابت و قطعه می نوشت و یاران اهل و شاگردان خالی از جل به خدمتش رسیده از صحبتش فایز بودند مولانا قریب به بیست سال آن چنان اوقات صرف نمود و هرگز تأهلی اختیار ننمود و به مقتضای آیه کریمه((ان الله یبشرک بیحیی مصدقا بکلمه من الل و سیدا و حصورا )) عمل نموده حصور بود  قوم و خویشی هم نداشت همچنان فرد و تنها بود و از هیچ ممر وظیفه و سیور غالی نداشت و از کسی رعایتی هم نمی یافت و اوقاتش بحق الکتابه مولانا سلیق شعر هم داشت و شعر را بسیار خوب میگفت خواه قصیده و خواه غزل وخواه رباعی و قطعه هم هرا نیکو می گفت این ابیات از قصیده او است که در مدح امام هشتمین ثامن ائم معصومین گفته و در ای مناره در رارو دارالسیاده نصب کرده چسبانیده بود.

 

الهی همه عمر محمود کاتب                            

اگر چه بعصیان سیه کرده دفتر

به حرف خطاییش خط عف در کش                   

بحق علی بن موسی بن جعفر

ترحم که هستم قلیل البضاعه                          

بغفلت بسر برده اوقات یکسر

دمادم ز یاد گناهان ماضی                             

باشک ندامت کنم چهره را تر

بفضل خود ای پادشاه خطا بخش                       

بخط خطایش بکش خط سراسر

مولانا پانصد بیت از اشعار  دارد و اکثر آن در تذکره الشعرا ایراد یافته فقیر را قم در ایام صبی در شهور سن اربع و ستین و تسعمائه به مشهد مقدس رسیدم و مدت بیست سال د رآن روضه خلد مثال بودم مولانا به همان منوال اشتال داشت یک دو مرتب ب واسطه تیمن و تبرک به خدمت ایشان رسیده تعلیم سرمشق گرفتم و به تقریبی از ریاضت و مجاهدت خود اظهار فرمود گفت ک اشتیاق من به مشق آنقدر بود که شبهای تابستان از اول شب تاصباح در مهتاب نشسته مشق جلی می کردم و مولانا عمر را قریب به هشتاد رسانیده بود و هشت سال دیگر بعد از این تاریخ در حیات بود مولانا به عینک قطعه نویسی و متابت میکرد تا اینکه در شهر سنه اثنی و سبعین و تسعمائه در آن بلده طیبه ندای ((ارجعی ربک راضیه مرضیه)) را لبیک گفه به جانب فردوس برین روان شدو در جنب قبر ولانا سلطانعلی مدفون شد.

 

.

برچسب ها
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *