مولانا میر علی از سادات عظام حسینی دارالسلطنه هرات است. در خط گوی سبقت و تفوق از همه ربوده چه در اسلوب این خط واضع قاعده جدید و ضابطه سدید است اما به مولانا سلطانعلی نمی رسد چنانکه گفته اند مصراع : آری که هیچ میر به سلطان نمی رسد.
میر در کمال حسن و وجاهت و اهلیت و قابلیت بوده وجامی از جمله عشاق او بوده شرح ان در تحت اسم جامی در تذکره الشعرا ایراد یافته وی در اوایل حال پیش مولانا زین الدین محمود شاگردی کرده بعد از آن در مشهد مقدس به خدمت مولانا سلطانعلی رسید ومشق تعلیم گرفت و در آنجا نشو و نما یافت هم جلی و هم خفی و هم قطعه نویسی و هم کتابت را به درجه اعلی و مرتبه قصوی رسانید وآخر خط را بر طاق بلند نهاد که دست هیچ خطاطی بدان نمی رسد از جمله یادگارهای او در این روزگار این اشعار است که به قلم گهر بار جلی نوشته و در دارالسیاده مشهد مدس بر دارالحفاظ نصب فرموده:
سلام علی آل طه و یس
سلا علی آل خیر النبیین
سلام علی روضه حل فیها
امام ینامی به الملک والدین
امام بحق شاه مطلق که آمد
حریم درش قبله گاه سلاطین
شه کاخ عرفان گل باغ احسان
مه برج امکان در درج تمکین
علی بن موسی الرضا کز خدایش
رضا شد لقب چون رضا بودش آئین
پی عطر رو بند حوران جنت
غبار درش را بگیسوی مشکین
اگر خواهی آری بکف دامن او
برو دامن از هر چه جز او ست بر چین
((خادم آل علی میر علی حسینی))
.
