نعمت میرزا زاده در اول اسفند ۱۳۱۷ در مشهد زاده شده. زبان و ادبیات فارسی و علوم اجتماعی را – در راستای گذرانی آرمانی و توفانی – تحصیل و تحقیق و تدریس کرده و دوره ی دکترای مردم شناسی و جامعه شناسی سیاسی را در دانشگاه پاریس گذرانده است .
فعالیت های فرهنگی اش از ۱۳۴۰ با خراسان ادبی و ماهنامه ی هیرمند در مشهد آغاز شده و برآیند آن تا کنون افزون بر نوشتارهای پژوهشی در گستره ی فرهنگ و ادب فارسی ۱۶ مجموعه شعر است .
نعمت آزرم در پیایند های انتشار سحوری و آغاز مبارزات مسلحانه ی فاصله ی سالهای ۱۳۵۰ تا انقلاب بهمن را در سه نوبت با فاصله در زندان های سیاسی مشهد و تهران گذرانده است
.
نعمت آزرم پس از انقلاب با انتشار دو مجموعه ی شعر : گلخون ، اسفند ۱۳۵۸ تهران و گلخشم ، تابستان ۱۳۶۰ تهران ، نا سازگاری آشتی ناپذیر خود با ارتجاع مذهبی را به روشنی نشان داد .
در تابستان ۱۳۶۰ هنگامی که نمونه های صحافی شده ی گلخشم از چاپخانه خارج می شد، پاسداران به چاپخانه و خانه ی شاعر ریختند ، به شاعر دست نیافتند ، اما خانه و کتابخانه و یادداشتهای پژوهشی آش مصادره شد . با اینهمه این مصادره ها در برابر از دست دادن همسر نویسنده اش رویا و چندی بعد نوجوانش نیما کمترین صدمه ای بود که به او رسید .
نعمت آزرم تاریخ فرهنگ و هنر و زبان و ادبیات فارسی را – تا تعطیلی دانشگاه ها در سال ۱۳۶۰ – در دانشگاه هنر و دانشگاه ملی ایران تدریس کرده است . او همچنین به عنوان عضو هیئت علمی بنیاد شاهنامه ی فردوسی در مقام پژوهشگر ارشد در ویرایش علمی شاهنامه به سرپرستی مجتبی مینوی استاد ممتاز دانشگاه تهران همکاری داشته است .
نعمت آزرم از اعضای موسس کانون نویسندگان ایران – تهران ۱۳۴۷ – و کانون نویسندگان ایران در تبعید – پاریس ۱۳۶۱ – است .
نعمت آزرم از سال ۱۳۶۱ به عنوان پناهنده ی سیاسی در پاریس زندگی می کند . او چند بار در مقام شاعر برگزیده ی ایرانی در جشنواره های بین المللی شاعران شرکت داشته و هم به عنوان استاد میهمان در دانشگاه های اروپا و امریکا تدریس کرده است .
شب را نهایتی ست
من از زبان صبح نمیگویم
خواب سپیده نیز نمیبینم
اما
شب را نهایتی ست
این مصدر طلوع تباهی
هر چند خوب شعبده اغازد
صد صبح ، ز استین به در آرد
هرچند
وانماید
خود را
پیغمبر رهایی و نیکی
آثار
لیله القدر
سحوری
گلخون
گلخشم
به هوای میهن
.
