رزم رستم با ساوه

چنین گفت رستم بایرانیان

کزین جنگ دشمن کند جان زیان‏

هم اکنون ز پیلان و از خواسته

همان تخت و آن تاج آراسته‏

ستانم ز چینى بایران دهم

بدان شادمان روز فرخ نهم‏

نباشد جز ایرانیان شاد کس

پى رخش و ایزد مرا یار بس‏

یکى را ز شگنان و سقلاب و چین

نمانم که پى بر نهد بر زمین‏

که امروز پیروزئ روز ماست

بلند آسمان لشکر افروز ماست‏

گر ایدونک نیرو دهد دادگر

پدید آورد رخش رخشان هنر

چنین گفت رستم بایرانیان

کزین جنگ دشمن کند جان زیان‏

هم اکنون ز پیلان و از خواسته

همان تخت و آن تاج آراسته‏

ستانم ز چینى بایران دهم

بدان شادمان روز فرخ نهم‏

نباشد جز ایرانیان شاد کس

پى رخش و ایزد مرا یار بس‏

یکى را ز شگنان و سقلاب و چین

نمانم که پى بر نهد بر زمین‏

که امروز پیروزئ روز ماست

بلند آسمان لشکر افروز ماست‏

گر ایدونک نیرو دهد دادگر

پدید آورد رخش رخشان هنر

برین دشت من گورستانى کنم

برومند را شارستانى کنم‏

یکى از شما سوى لشکر شوید

بکوشید و با باد همبر شوید

بکوبید چون من بجنبم ز جاى

شما بر فرازید سنج و دراى‏

زمین را سراسر کنید آبنوس

بگرد سواران و آواى کوس‏

بکوبید گوپال و گرز گران

چو پولاد را پتک آهنگران‏

از انبوه ایشان مدارید باک

ز دریا بابر اندر آرید خاک‏

همه دیده بر مغفر من نهید

چو من بر خروشم دمید و دهید

بدرید صفهاى سقلاب و چین

نباید که بیند هوا را زمین‏

و زان جایگه رفت چون پیل مست

یکى گرزه گاو پیکر بدست‏

خروشان سوى میمنه راه جست

ز لشکر سوى کندر آمد نخست‏

همه میمنه پاک بر هم درید

بسى ترگ و سر بد که تن را ندید

یکى خویش کاموس بد ساوه نام

سر افراز و هر جاى گسترده کام‏

بیامد بپیش تهمتن بجنگ

یکى تیغ هندى گرفته بچنگ‏

بگردید گرد چپ و دست راست

ز رستم همى کین کاموس خواست‏

برستم چنین گفت کاى ژنده پیل

ببینى کنون موج دریاى نیل‏

بخواهم کنون کین کاموس خوار

اگر باشدم زین سپس کارزار

چو گفتار ساوه برستم رسید

بزد دست و گرز گران بر کشید

بزد بر سرش گرز را پیل تن

که جانش برون شد بزارى ز تن‏

برآورد و زد بر سر و مغفرش

ندیدست گفتى تنش را سرش‏

بیفگند و رخش از بر او براند

ز ساوه بگیتى نشانى نماند

درفش کشانى نگونسار کرد

وزو جان لشکر پر آزار کرد

نبد نیز کس پیش او پایدار

همه خاک مغز سر آورد بار