حجم سبز

پرهای زمزمه

مانده تا برف زمین آب شود .

مانده تا بسته شود این همه نیلوفر وارونه ء چتر.

ناتمام است درخت .

زیر برف است تمنای شنا کردن کاغذ در باد

و فروغ تر چشم حشرات

و طلوع سر غوک از افق درک حیات.

مانده تا سینی ما پر شود از صحبت سنبوسه و عید .

در هوایی که نه افزایش یک ساقه طنینی دارد

و نه آواز پری می رسد از روزن منظومه ء برف

تشنه ء زمزمه ام .

مانده تا مرغ سرچینه ء هذیانی اسفند صدا بردارد .

پس چه باید بکنم

من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال

تشنه ء زمزمه ام ؟

بهتر است که برخیزم

رنگ را بردارم

روی تنهایی خود نقشه ء مرغی بکشم .

.

برچسب ها
نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *