بشار مرغزی

بشار مرغزی شاعر پارسی گوش سده چهارم هجری که از وی قصیده خمریه زیبایی  به جای مانده و نامش را در تاریخ ادب پارس جاودان کرد . اهمیت او در این است که بعد از رودکی قدیمیترین شاعری است که قصیده خمریه شیوایی به یادگار گذاشته است .
قصیدعه خمریه وی در کتاب مونس الاحرار از محمد بن بدر جاجرمی  به سال  718 – 740 هجری –  منتشر گشته است

رز را خدای از قبل شادی آفرید                      شادی و خرمی همه از رز بود پدید
از جوهر اطافت محض آفرید رز                     آن کو جهان و خلق جهان را بیافرید
از رز بود طعام و هم از رز بود شراب             از رز بودت نقل و هم از رز بود نبید
شادی فرخت و خرمی آن کس که رز فرخت        شادی خرید و خرمی آن کس که رز خرید
انگور و تاک او نگرو وصف او شنو                وصف تمام گفت ز من بایدت شنید
آن خوشه بین فتاده بر او برگهای سبز               هم دیدنش خجسته و هم خوردنش لذیذه
روزی شدم به رز به نظاره دو چشم من             خیره شد از عجایب الوان که بنگرید

.