زندگی نامه رشید بلخی

ملقب به رشید الدین مشهور به رشید وطواط فرزند عبد الجلیل بلخی به سال ۴۵۳ – ۴۶۷ هجری – در شهر بلخ به دنیا آمد . نخستین سالهای زندگیش را در مدرسه نظامیه همان شهر به تحصیل علم و ادب گذرانید . پس از تسلط کامل به ادبیات فارسی و عربی به خوارزم رفت و به خدمت علاء الدوله اتسز سومین پادشاه خوارزمشاهیان پیوست و مدت سی سال تمام منشی دیوان رسائل و ملک الشعرای دربار بود

 خدایگان  سی سال مدح خوان توام        ز مدح تو شدم در همه جهان مذکور

 اغلب قصیده ها و ترکیب بندی ها رشید در مدح این شهریار سروده شده است. رشید در دربار اتسز خوارزمشاه با نهایت عزت و احترام می زیسته و از هرگونه نعمت و نوازش بر خوردار بوده است و در سفر و حضر و رزم و بزم از ملتزمین رکاب شمرده می شد

آورده اند هنگامی که جنازه اتسز را حمل میکردند وطواط در کنار تابوت وی میگریسته و این رباعی را می خواند

شاها فلک از سیاستت می لرزید       پیش تو به طبع بندگی می ورزید

صاحب نظری کجاست تا درنگرد      تا آن همه سلطنت بدین می ارزد

رشید در نظم و نثر فارسی و عربی از نوادر روزگار خود بود و او را بر بیشتر گ.یندگان معاصرش مزیتی انکار ناپذیر است اگر قصاید او را مورد نقد و بررسی قرار دهیم خواهیم دید در نظم اکثر ابیات ، پیرایه های لفظی و معنوی را با کمال استادی به کار بسته است

رشیدی از شاعارن بزرگ زمان خود با خاقانی و ادیب صابر ترمذی دوستی و مکاتبه داشت . وی علاوه بر دیوان شعرش که شماره ابیات آن ۸۵۰۰ بیت میرسد آثار دیگری همن دارد که مهمترین آن  حدایق السحرفی دقایق الشعر  می باشد

وفات وطواط را در سال ۵۵۶ – ۵۷۳ هجری – در خوارزم روایت کرده اند

.