زندگی نامه رفیق اصفهانی

ملا حسین از شاعران چیره دست اصفهان بود وی در سال ۱۱۱۶ – ۱۱۵۰ هجری – در اصفهان چشم به جهان گشود . پدرش به شغل سبزی فروشی امرار معاش میکرد ولی رفیق به این کار تن نداد و به تحصیل کمالات پرداخت و ذوق واستعداد جبلی او موجب شد در اندک زمانی در سلک ارباب فضل و ادب قرار گرفت

وی از جمله شاعرانی است که مقدمات شعر را در انجمن ادبی سید علی مشتاق بیاموخت . رفیق هوش و حافظه عجیبی داشت و در شناختن شعر خوب و سرودن سخن مرغوب معروف بود و از استادان این فن شمرده می شد

از اقسام شعر بیشتر به سرودن غزل می پرداخت و کلیه اشعارش به هشت هزار بیت می رسد

رفیق در سال ۱۱۷۶ – ۱۲۱۲ هجری – در اصفهان در گذشت

محفل آن خوش پسر جائی خوش است           محفلی خوش ، محفلی آرائی خوش است

نیست خوش کردن تمنای محال                  وصل او اما تمنائی خوش است

جنت از زاهد که ما را کوی دوست             منزلی خوب است و ماوائی خوش است

غیر من کم دل ز جائی نیست خوش           هرکه را بینی از جائی خوش است

هست کار عشق خوش کاری رفیق           خاصه آ« کش کار فرمائی خوش است

.