شعراقرن چهارم هجری - 291 الی 388 شمسیقرن سوم هجری - 194 الی 291 شمسی

زندگی نامه ابوالحسن شهید بن حسین جهودانکی بلخی

ابوالحسن شهید بن حسین جهودانکی بلخی  از سرایندگان عالیقدر و شاعران نامی اواخر سده سوم و اوایل سده چهارم هجری و از متکلمان بزرگ و حکیمان نامور و استاد علوم بوده و به دو زبان فارسی و تازی شعر گفته است .
بنا به گفته ابن ندیم فیلسوفی بوده که علاوه بر تألیفاتی که داشته به مناظره با سایر فلاسفه ازجمله زکریای رازی نیز داشته است . در خط نیز استاد بود و اشعار عربی هم داشت.او از بلخ به چغانیان نزد ابوعلی محتاج رفت. از جمله ممدوحان او نصرابن‌احمد سامانی و ابوعبدالله محمدبن احمد جیهانی وزیر سامانیان را ذکر کرده‌اند. شهید بلخی از پیشگامان شعر فارسی است و مانند رودکی نزد شعرای بعد از خود مورد احترام بوده و او را در ردیف رودکی قرار داده‌اند

 

از شعر شهید حدود صد بیت بیشتر به ما نرسیده که از آن جمله چند بیتی به تازی میباشد . ولی همین مایه شعر نشان میدهد که سخنوری پرمایه و تنازک بین و ژرف اندیش و خیالگستر بوده است . سادگی بیان و قدرت دریافت و ژرف بینی که در مقام سنجش توانسته است او را در طراز استادان شاعران جهان بنشاند و همانگونه که نزد عنصری غزل رودکی گونه نیکو شمرده میشود نزد فرخی نیز غزلهای شهید نغز و جلوگر است .

ترا سلامت باد ای گل همیشه بهار 
مرا به جان تو سوگند و صعب سوگندی
که هرگز از تو نگردم نه بشنوم پندی
دهند پندم و من هیچ پند نپذیرم
که پند سود ندارد به جای سوگندی
شنیده ام که بهشت آن کسی تواند یافت
که آرزو برساند به آرزو مندی
هزار کبک ندارد دل یک شاهین
هزار بنده ندارد دل خداواندی
ترا اگر ملک  چینیان بدیدی روی
نماز بردی و دینار بر پرکندی

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *