ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است ببین که…
آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست چشم میگون…
آن پیک نامور که رسید از دیار دوست آورد حرز…
کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت من و شراب…
گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت ور ز…
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما چیست یاران…
خم زلف تو دام کفر و دین است ز کارستان…
ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت بنگر که از کجا…
صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست بیار نفحه‌ای از…
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران…
