جشن سده

جشن سده :
این جشن در آبان روز از بهمن ماه است که برابر گاه نماه های باستان روز دهم بهمن میباشد و به منایبت پیدایش آتش و در حقیقت جشن آتش است ایرانیان به ویژه زرتشتیان در شب دهم بهمن ماه جشن می گیرند و آتش روشن میکنند و موبدان گرداگرد آتش می گردند و اوستا می خوانند و مردم به شادمانی می پردازند
ایرانیان دیر باز سال را به دو بخش تقسیم کرده بودند
۱٫ تابستان بزرگ  : از آغاز فروردین تا آخر مهر یعنی ۲۱۰ شبانه روز است
۲٫ زمستان بزرگ : از آغاز آبان تا آخر اسفند یعنی ۵ ماه  به اضافه روز های کبیسه  و به عبارتی در سه سال نخست ۱۵۶ روز و سال چهارم ۱۵۷ روز بوده است
سده عبارت است از ۱۰۰ روز از آبان گذشته که سده یا سته نامیده میشود یعنی ۱۰۰ روز از زمستان گذشته . برابر گاهنماهای  باستانی ، جشن سده ، ۱۰۰ روز بعد از زمستان بزرگ باید انجام شودولی چون ماه های قدیم  سی روز تمام بوده بنابراین از آغاز فروردین تا روز دهم بهمن ۳۱۰ روز میشود و تا آخر مهر که تابستان بزرگ است ۲۱۰ روز خواهد شد بنابر این روز سده و جشن آن ۱۰۰ روز از زمستان بزرگ گذشته میباشد
افروختن آتش که از پایه شکوه و فر جشن سده بر آن استوار بود ه و هست در پایان روز دهم و شب یازدهم انجام می گرفت . پادشاهان و بزرگان و مردمان دیگر هر یک به فرا خور حال خود به تهیه هیزم و خار و خاشاک به ویژه چوب گزمی پرداخته و پشته هایی از آنها می ساختند و آتش میزدند.
آتش از روزگاران بسیار پیشین نیز مورد نگرش ملت های گوناگون بوده و هر ملتی به عنوانی آتش را ستوده است
گوهر آیین زرتشت پاکی و بی الایش است و چون آتش بزرگترین پاک کننده  در عین حال پاکترین و نورانی ترین آخشیج هاست ، از این رو سمبول این کیش گشته است
زرتشت با گزینش اتش به عنوان سمبول کیش خود ، بهترین گزینش ها را نموده و بدین وسیله از پیروان خود خواسته است که
۱٫ مانند آتش پاک و درخشان باشند
۲٫ ۲٫ همانگونه که اتش بعه سمت بالا زبانه میکشد آنها نیز به سمت پیشرفت  و والایی  پیشروی کنند
۳٫ همانگونه که اتش هیچ گاه شعله هایش به سمت پایین جذب نمیشوند آنها نیز کوشش کنند و پیرو خواهش های نفسانی نشوند
۴٫ همانگونه که اتش چیز های ناپاک را پاک میکند و خود آلوده نمیشود آنها هم با بدی بستیزند بی انکه خود را آلوده کنند
۵٫ آتش سر چشمه زیبایی و پایه زندگی است ف آتش کوشا و بی قرار بوده و تا پایان عمر لحظه ای از کوشش باز نمی ایستد

.