زندگی نامه طبیب اصفهانی

میرزا عبدالباقی فرزند محمد رحیم طبیب است پدرش حکیم باشی شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بود و خود میرزا عبدالباقی نیز طبیب مخصوص نادر شاه افشار بوده و در خدمت آن شهریار عزت و احترام تمام داشته است

در سفر نادر به هندوستان طبیب نیز از ملتزمین رکاب همایونی شمرده می شد . طبیب پس از مرگ نادر شاه به دربار کریم خان زند راه یافت و مورد توجه او قرار گرفت

وی دیوانی دارد در حدود سه هزار بیت که بیشترش غزل می باشد . سید احمد هاتف ، آقا محمد عاشق لطفعلی بیگ آذر ، میر سید علی مشتاق و صهبا از دوستان و معاشارن او بودند

طبیب در سال ۱۱۳۶ – ۱۱۷۱ هجری – در گذشت

غمت در نهانخانه دل نشیند به نازی که لیلی به محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی ز بامی که بر خاست مشکل نشیند

پی ناقه اش افتم آهسته ، ترسم غباری به دامان محمل نشیند

بنازم به بزم محبت که آنجا گدائی به شاهی مقابل نشیند

خلدگر به پا خاری آسان بر آرم چه سازم به خاری که در دل نشیند

.