شعراقرن یازدهم هجری - 970 الی 1067 شمسی

زندگی نامه واعظ قزوینی

محمد ملقب به رفیع الدین معروف به واعظ قزوینی فرزند ملا فتح الله از شعرا و علمای بزرگ دوره صفویه است که در فنون شعر و ادب از کم نظیران روزگار خود به شمار می رفت .

وی در علوم معقول و منقول ، فقه وتفسیر ، وعظ و خطابه توانیی کامل داشت . کتاب معروف ابواب الجنان که در مراتب پند و نصیحت تالیف شده اثر این شاعر دانشمند است . کتاب مزبور در ایران بارها به چاپ رسیده است

واعظ با کلیم کاشانی و صائب تبریزی معاصر بوده و شیوه او در شعر به سبک هندی نزدیک اشت . وی در بیشتر اشعارش به گفتن پند و اندرز می کوشد و توانگران را به دستگیری از بی نوایان دعوا می کند

صدای زر شمردن کرده کر گوش ترا منعم چنین گر نیست بسم الله فریاد گدا بشنو

به زمین برد فرو خجلت محتاجانم بی زر کرد به من آنچه به قارون زر کرد

واعظ در ساختن ماده تاریخ نیز بسیار چیره دست بود و ماده تاریخهای خوبی دارد . وفات واعظ در سال ۱۰۷۲ – ۱۱۰۵ هجری – اتفاق افتاده است

آنقدر فیضی که من از بی زبانی دیده ام ترسم آخر شکر خاموشی کند گویا مرا

از هیچکس بجز دو زبانی ندیده ام خلق زمانه را همه گویا زبان یکی است

صد حیف که ما پیر جهاندیده نبودیم روزی که رسیدیم به ایام جوانی

 

.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید

بستن