دسته: ساسانیان

ببود اندر ان شهر خسرو سه روز

چهارم چو بفروخت گیتى فروز

بابر اندر آورد برنده تیغ

جهانجوى شد سوى راه وریغ‏

که اوریغ بد نام آن شارستان

بدو در چلیپا و بیمارستان‏

ببى راه پیدا یکى دیر بود

جهانجوى آواز راهب شنود

بنزدیک دیر آمد آواز داد

که کردار تو جز پرستش مباد

گر از دیر دیرینه آیى فرود

ز نیکى دهش باد بر تو درود

ازین سوى خسرو بران رزمگاه

بیامد که بهرام بد با سپاه‏

همه رزمگاهش بتاراج داد

سپه را همه بدره و تاج داد

یکى باره تیز رو بر نشست

میان را ز بهر پرستش ببست‏

بپیش اندر آمد یکى خارستان

پیاده ببود اندران کارستان‏

بغلتید در پیش یزدان بخاک

همى گفت کاى داور داد و پاک‏

پى دشمن از بوم برداشتى

همه کار ز اندیشه بگذاشتى‏

پرستنده و ناسزا بنده‏ام

بفرمان و رایت سر افگنده‏ام‏

دوات و قلم خواست ناباک زن

ز هر گونه انداخت با راى زن‏

یکى نامه بنوشت نزدیک شاه

ز بدخواه و ز مردم نیک خواه‏

سر نامه کرد آفرین از نخست

برانکس که او کینه از دل بشست‏

دگر گفت کارى که فرمود شاه

بر آمد بکام دل نیک خواه‏

پراگنده گشت آن سپاه سترگ

ببخت جهاندار شاه بزرگ‏

ازین پس کنون تا چه فرمان دهى

چه آویزى از گوشوار رهى‏

بیارم کنون پاسخ این همه

بدان تا بگویید پیش رمه‏

پس از مرگ من یادگارى بود

سخن گفتن راست یارى بود

چو پیدا کنم بر تو انبوه رنج

بدانى که از رنج ما خاست گنج‏

نخستین که گفتى ز هرمز سخن

به بیهوده از آرزوى کهن‏

ز گفتار بدگوى ما را پدر

بر آشفت و شد کار زیر و زبر

از اندیشه او چو آگه شدیم

از ایران شب تیره بى‏ره شدیم‏