سخن بزرگان

بزرگمهر : فرخنده روزگار کسی است که اهرمن او را از راه راست بیرون نبرد و همواره بی گناه زندگی کند
ویلیام درایتن : تغییر آنگاه شروع می شود که فردی پله بعدی را ببیند
اندرومتیوس : هرجا که هستید همان جا نقطه آغاز است تلاش بیشتر امروز سازنده فردای متفاوت شماست
فردوسی : خداوند درهای هنر را بر روی دانایان دادگر گشوده است
ارد بزرگ : پرهای خون آلود برآزندگان نقش زیبای آزادی آیندگان است
ارد بزرگ : رسیدن به راستی و درستی چندان سخت و پیچیده نیست کافیست کمی به خوی کودکی برگردیم
ارد بزرگ : فرمانروا اندیشه خویش را درگیر رخدادهای کوچک نمی کند
فردوسی : کسی که بر جایگاه خویش منم زد بخت از وی روی بر خواهد تافت
ارد بزرگ : سرنگونی با آدمهای شتابنده ( عجول ) زاده می شود
ارد بزرگ : گیتی همواره در حال زایش است و پویشی آرام در همه گونه های آن در حال پیدایش است
نادر شاه افشار : سکوت شمشیری بوده است که من همیشه از آن بهره جسته ام
ارد بزرگ : پیران آزاده آنانیند که از آموزش دودمان امروز کوتاهی نمی کنند و هر آنچه در اندیشه دارند را هدیه می کنند
ارد بزرگ : کسی که آزادی می جوید زندانی برای اندیشه های دیگر نمی گسترد
ارد بزرگ : میان اشک مرد و زن فاصله و بازه ای از آسمان تا زمین است .
ارد بزرگ : بیچاره مردمی که فرمانروایانشان ، شاگردان رسانه ها باشند

شرق اندوه

نه به سنگ

در جوی زمان، در خواب تماشای تو می‌رویم.

سیمای روان، با شبنم افشان تو می‌شویم.

پرهایم؟ پرپر شده‌ام. چشم نویدم، به نگاهی تر شده‌ام. این سو نه، آن سویم.

و در آن سوی نگاه، چیزی را می‌بینم. چیزی را می‌جویم.

سنگی می‌شکنم، رازی با نقش تو می گویم.

برگ افتاد، نوشم باد: من زنده به اندوهم. ابری رفت، من کوهم: می‌پایم. من بادم: می‌پویم.

در دشت دگر، گل افسوسی چو بروید، می آیم، می‌بویم.

.

برچسب ها

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ